Na cmentarzu komunalnym w Kościanie odbyła się uroczystość ustawienia pamiątkowej tabliczki przy grobie kolejnego bohatera walczącego o wolność. Tym razem uczczono pamięć Juliana Fabiańczyka.

W sobotą poprzez ustawienie pamiątkowej tabliczki przy grobie uczczono pamięć Juliana Fabiańczyka, powstańca i bohatera walki o wolność Polski. W uroczystości udział wzięli członkowie Stowarzyszenia im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej, przedstawiciele Koła Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej, władz miasta, gminy Kościan i powiatu oraz oczywiście rodzina. Najpierw uczestniczy złożyli kwiaty pod pomnikiem Powstańców Wielkopolskich na Placu Paderewskiego. Następnie przeszli na cmentarz komunalny, gdzie odbyło się uhonorowanie Juliana Fabiańczyka.

Reklama

Jak podkreślili na miejscu członkowie rodziny bohatera, tak naprawdę była to pierwsza uroczystość, mająca uczcić jego wkład w walkę o wolną Polskę. – Po wojnie wujek odpowiedział na apel Bieruta i powrócił do Polski. Urząd Bezpieczeństwa Publicznego zainteresował się nim. Były przesłuchania, wywożenie do lasu, straszenie, przykładanie do głowy pistoletu, starano się go po prostu złamać. Trwało to do 70 roku – opowiada Zdzisław Szukalski, dla którego Julian Fabiańczyk był wujem. Dlatego też uroczystość ta dla rodziny to ważna i podniosła chwila.

Później uczestnicy przenieśli się do Kiełczewa, gdzie odbyła się inscenizacja walk powstańczych.

Julian Fabiańczyk

W wieku 16 lat wstąpił razem z braćmi Stefanem i Kajetanem do Drużyny Skautowej im. Jana III Sobieskiego. Wcielony do 154 pułku piechoty w Jaworze. Zbiegł z jednostki i wrócił do Kościana. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej i był członkiem konspiracyjnej Drużyny Rezerwy Skautowej w Kościanie. W nocy z 29 na 30 grudnia wraz z braćmi brał udział w akcji pod kryptonimem „Wolność” – wykradaniu broni z magazynów garnizonu w Kościanie. Uczestniczył w walkach o Wolsztyn, walkach pod Pawłowicami, pod Tworzankami, w okolicach Lipna Nowego oraz w szeregach „Grupy Leszno”. W latach 1919 do 1921 r. odbywał zasadniczą służbę w 6 pułku Strzelców Wielkopolskich z którym przeszedł cały szlak bojowy na froncie polsko–bolszewickim. Wziął udział w wyprawie kijowskiej, walkach na Wołyniu, zdobyciu Berdyczowa, zdobyciu Kijowa.

W 1931 roku wyjechał do Belgii, a w czasie II wojny walczył z okupantem pod pseudonimem „Zbyszek”.  W 1940 r. wcielony do 3 Dywizji we Francji. Dostał się do niewoli, z której zbiegł. W Belgii utworzył Polską Organizację Wojskową. Działał aktywnie w sekcjach sabotażowych. W 1944 r. ze swoim oddziałem brał udział w walkach pod Lanklauer i Dilsen. Trafił do Włoch. Po kapitulacji powrócił do Belgii, a w 1946 r. do Polski. W domu przy ul. Grodziskiej otworzył zakład szewski. Udzielał się społecznie. Był starszym Cechu Szewców i Cholewkarzy w Kościanie, był również prezesem Zarządu chóru „Lutnia”. Zmarł 16 lutego 1975 r. w Kościanie. Został odznaczony: Medalem Niepodległości, Krzyżem walecznych, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Odznaką Grunwaldzką, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1919.